میزان شیوع بی دندانی پارسیل براساس طبقه بندی کندی در افراد بالای ۲۰ سال در شهر اصفهان در سال ۱۳۹۱

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی شیوع بی دندانی پارسیل براساس طبقه بندی کندی در افراد بالای 20سال درشهر اصفهان در سال1391 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی، از بین جمعیت 20 سال به بالای شهر اصفهان با روش نمونه گیری تصادفی ساده،608 نفر (304 زن و304 مرد) بر اساس توزیع سنی (29-20سال،39-30 سال، 49-40سال، 59-50 سال و60 سال به بالا) و توزیع جغرافیایی کلینیک های دندان پزشکی انتخاب شدند. سن، میزان تحصیلات، بهداشت دهان و دندان، تاریخچه پزشکی واستعمال دخانیات ازطریق مصاحبه، جنسیت و کلاس بی دندانی از طریق مشاهده در پرسش نامه ثبت گردید. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت و نتایج به صورت جدول و نمودار گزارش گردید. سطح معنی دار 0/05= α در نظر گرفته شد. یافته ها: بی دندانی پارسیل در ماگزیلا 45% و در مندیبل55% بود. شیوع کلاس 1 ،2 ،3 و4 کندی به ترتیب 17/6٪، 33/4 ٪، 48/7 ٪ و 0/3٪ به دست آمد. نتیجه گیری: بی دندانی پارسیل در مندیبل بیشتر از ماگزیلا بود.در هر دو فک،بیش ترین شیوع مربوط به کلاس3 کندی وکم ترین شیوع مربوط به کلاس4کندی به دست آمد.